Happy happy Helloween:-)

84te ilk goz agrim Quiet Riot’ti. Bugun glam grubu olarak bilinseler de ozellikle ilk albumleri Metal Health’le listeleri altust etmiş, Slade cover’ı Cum on feel the noize’la acaip basarili olmuşlardı. Tabi sonra daha sert takilmaya basladik. Once NWOBHM’a, ardındanda thrash’e terfi ettik. Metallica bas tacimiz oldu, bir de Helloween :)

Essiz, zaman zaman Rus halk danslarını animsatan melodik soloları, harika bas geçişleri ile Helloween. Yillarca boynumda - koleksiyon kutumda iyice kararmis durur hala-, gumus kolyesini tasidim gururla. Bulabildigim tek Helloween sıvetsortunu uzerinde walls of jericho olmasina ragmen bol bol giydim. İlk de bu albumu dinlemiştim Ted’li bir arkadas sayesindeJ

Walls of jericho, intro sonrasi ride the sky’la darmaduman eder adami. Iron maiden’in dominant basi ile Ride the ligtning rifflerini birlestirin kafanizda. Bu kadar hizli bir parcada basci Grosskopf’un gecislerini duyabilmek, hele bir de bass gitar çalmaya çalisiyorsanız büyük keyiftir, tıpkı diğer şarkılarında da oldugu gibi.

Ayrıca Heavy metal şarkısı da adı ve nakaratı ile bir manifestodur adeta: “Heavy metal is the law, keeps us all united free, a law that shatters all the world, heavy metal can’t be beaten by any dynasty, we are wizards, fighting with our spell…”

Gorgar will eat you da espirili yüzlerini ilk kez gösterirler… Hansen’in boguk sesini cok sevmesem de melodiler cok hosuma gitmisti bu albümde. Hele hele how many tears bence tum zamanlarin en iyi parcalarindan biri, muhteşem slow introsu, sonra surekli artan temposu ve ozellikle Live in the UK’deki Michael Kiske yorumuyla! Tabii harika sözleri de cabası: Derken Keeper of the 7 keys cikti, olay degisti. Metal’in gidisati degisti ve Alman melodik metal gruplari ardı ardına piyasaya dokuldu. Bu donemde oncelikle Hansen’den vokali devralan Kiske’den bahsetmek lazım: Bu adam inanılmaz geniş sesi ile istedigi tonda çığlık atabilirdi. Ama sonraki muzikal kariyerinden de anlaşılan metalle pek uzlaşamadıL

Part 1’da daha da onemlisi Helloween bize Power, thrash ve speed metal’in melodik ve iyimser bicimde icra edilebilecegini gosterdi! Bir metal grubunun sert takılırken illa çatık kaşla korkutucu bakışlar fırlatmasına gerek olmadığını da gösterdi. Gene çoğunlukla ırkçı, satanist ya da black metal ogelerine boğulmuş bu tarzın içinde insan hakları, çevre sorunları gibi sosyal konulara değinilebileceğini, Dr.Stein, I want out gibi espirili parcalar da yapilabilecegini gösterdi… Tabi Neonazilerin cirit attığı Almanya’da bu işi yaptıklarına da dikkat…

Bu albumun tamami guzel ama muhtesem gitar melodisi ile Future world gene bir metal başyapıtıydı. 13 dakikalık Helloween şarkısının video klibini de keyifle ve acaip eğlenerek seyretmiştik. Komik kostumlu kurt adamlarla thriller’ın dunyayı kurtaran adam versiyonuydu klip:)



Arkasından Keeper of the 7 keys part 2 geldi. İlki kadar olmasa da gene guzeldi. Buradaki baba sarki da I want out! We got the right sozleriyle how many tears’ı andırıyordu. Ve 13 dakikalık keeper of the 7 keys.

Ve pink bubbles go ape, talihsiz vasat bir album. Bu kadar iyi albumden sonra bu album belki de Helloween’i arayışa itti: Derken Chameleon cıktı, mertlik bozulduJ Ozellikle first time melodik guzel, “I don’t wanna cry no more” ozzy’nin so tired’ı kadar iyi ama power metal icin cok yumusak parcalardıJ Albumdeki slowlardan wind mill klasik bir rock ballad ama benim favorim en son parca: Longing. ‘Senfonik rock sevenlere önerilir.’ Revelotion now ve music nefeslilerle farkli arayislar.. Hele I believe hafif progressive harika bir parca… Neticede album 2000’lerde cok populerlesen prog metal fan’leri icin yapılmış bir proto albumdu deyip bozuntuya vermeyelimJ

Master of rings’den itibaren ise Helloween’i melodik, farklı kılan Michael Kiske yok! Ogrendik ki kisisel sebeplerden Helloween’den kovulmus! Bu albumu dinledigimde ‘Sole survivor’, ‘where the rain grows’ gibi harika parcalar oldugunu ama Kiske’nin melodik sesi yerine, tıpkı Hansen gibi kisik sesli bir vokalist olan Deris’in secildigini ve Helloween’in buyusunu kaybettigini gordum, tabi diger albumleri de dinlemedim… bu arada genel cizgi eglencelik power metal gene… Ayrıca “in the middle of a heart beat” de bana gore en iyi slow’u Helloween’in… Ama ahhh bir de Kiske tarafından yorumlansaymis…