tezahuratlı Run For Your Life’ı ile… Zaten tüm zamanların en istikrarlı grubuna ne denebilir ki?Q5 – Steel The Light: Bu gruptan benim efsane MFN records’un Welcome To The Metal Zone kompilasyonu sayesinde haberdar olmuştum. Album baştan sona leziz. Amerikalı ama kolayca NWOBHM grupları arasına konabilir, artısı harika synth’leri…
Tank – Honour & Blood: Gene Welcome to metal zone’dan tanıdıgım bu sefer harbi NWOBHM grubu! Baştan sona harika bir diskografisi var, sonra detaylı yazacağım. Şu kadar söyliyim, Motorhead’e benzer Tank ama Motorhead’den daha kolay dinlenir…
Metallica – Master Of Puppets: Thrash’in zirvesi, atası, anası, herşeyi, müzik, şarkı sözleri ve ikisinin uyumu olağanüstü. Burton’lu son ve en guzel album! Ne denebilir ki, baştan sona tüm zamanlarda hemen her metalhead’in en favori albumlerinden birisine?
Savatage – Power Of The Night: Sonradan progressive senfonik çizgide harika konsept albumlerinden bahsetmiştik daha önce. Ama benim aralıksız 25 yıldır dinlediğim ilk göz ağrım Savatage albumu budur. Gene harika synth’lerle NWOBHM etkileri ile epik bir başyapıt…
Def Leppard- Pyromania: NWOBHM gruplarının en popüleri, en satanı ama metalcilerin de en yerden yere vurduğu gruptur Sağır Leopar ki daha önce ben albumleri, Ezequiel de konseri yazmıştık.
Bu album MOP gibi zirvedir onlar için. Baştan sona harika parçalarla doludur…Iron Maiden – Powerslave: Muhteşem tarzlarını bir de konsept eski Mısır motifleriyle bezeyerek yaptıkları album, benim oryantal takıntılarımdan kelli çok özel bir yere sahiptir bünyemde…
Scorpions – Blackout: Harika kapağı, sert sound’u, konserlere çok parça vermesi vs gene muhteşem bir albumle karşı karşıyayız… Plak kolleksiyonumun da nadide parçalarındandır… Vakti olan Ezequiel’in yazısına da göz atsın!
Judas Priest – Defenders Of The Faith: Haklarında yazdık , konserde kanlı canlı izledik, bu rahibin uğruna din bile değiştirilir dedik Bu album de Pyromania gibi baştan sona hit dolu. Her best of ya da Live albumlerinde farklı bir parça ile çıkar karşınıza, öteki neden yok diye hüzünlenirsiniz…
Dio – The Last In Line: Bazıları ilk album Holy Diver’ı daha çok sevebilir, benim takıntım bu albumdur. Lisede bir arkadaş hediye olarak plaktan benim CHF Sony’lerden birine çekmişti. Gene baştan sona kusursuz…
Gary Moore – Victims Of The Future: Gary abinin en sert ve baba albumlerindendir daha önce değindik buna da…
Accept – Balls To The Wall: Almanya’nın en metal grubu Udo’lu Accept’tir. Bu album de taktın mı nasıl bittiğini anlamadığın albumlerdendir… Daha detay bilgi AHA...
Manowar – Into Glory Ride: Ben hep en çok bu albumlerini sevdim. Bu albumden sonraki albumler de guzel ama Hail to England ve Sign Of The Hammer’ın soundları fazla boğuk bas, zor dinlenir. Bir de bu albumde çift gitar ve bas armoni zenginliği daha yoğun, severizzz…
Anvil – Forged In Fire: Uyduruk eski bir Basf kasetteydi. Dinlemekten bozuldu tabi. Gene eşsiz bir 80’ler klasiği…”Hard times fast ladies…”
Megadeth – Rust In Peace: Valla bunu bloga koydum mu, koymadım mı emin değilim. Friedman’lı bu album Thrash’in ve Megadeth’in en iyilerindendir ki buna itiraz eden de çıkmaz, belki hayır Peace Sells daha iyi diyebilir pek tabi…
Veee Motorhead – 1916: Ezequiel’in favorilerinden bu da. Motorhead işte: Bugun ekstrem türlerin çoğunu borçlu olduğumuz ilah Lemmy ve arkadaşlarının grubu… Levsel’in konser yazısındaki tabiriyle Hawkwind’e borcluyuz bu grubu, ya Lemmy’yi salmasaydı Brock Amca?
