Aslında bir süre önce gazetede Türkiye’den Amerika’ya göçetmiş Ara Dinkciyan’la yapılan bir söyleşiyi okuduğumda bir yazı yazacaktım. Başlığı da “Sanat sevgi için mi, yoksa nefret için mi?” olacaktı. Ama politik konulara girmek için henüz erken diye vazcaydım yayınlamaktan. Tabi yazıda Dinkciyan’ın barışçı bakış açısı ile tamamı Ermeni asıllı müzisyenlerden kurulu System Of A Down’ın agresif tarzı kıyaslanacaktı. SOAD’a Dinkciyan’ın mesajı ile vuracaktım: “Bir müzisyen kin ve nefretle yaşamını sürdüremez!”
Aslında kin ve nefret kelimeleri, müzik kelimesi ile aynı cümle içinde dahi kullanılmamalı ama Ara mecburen yapıyor bunu. Çünkü bilinçli şekilde böyle hareket eden sözümona müzisyenler var! Kim? Vokalde Serj Tankian, gitarda Daron Malakian, basda Shavo Odacıyan ve davulda da John Dolmayan’dan oluşan System Of A Down var ki Amerika’da yaşayan dört Ermeni asıllı birbirini tesadüfen bulmuş olamazlar. Grubun adının geldiği şarkı da direk Ermeni Soykırımını anlatınca üstlendikleri misyon anlaşılıyor kolayca.
Vukuatlarının haddi hesabı yok! Resmi sitelerine koydukları forum Türklere nefret kusma kürsüsü haline geliyor. Epey bir süre müdahele edilmiyor olanlara. Hatta forumun ilk dönemlerinde üye olduğunuzda ülke bölümüne Türkiye yazamıyorsunuz: Çocukça bir nefret anlayacağınız...
Müziklerine gelince ilk albümleri gayet iyi, satışlar, konserler gırla. Ancak satışlar düştükçe bunu ikame etmek ister gibi Türk düşmanlığını daha ön plana çıkarıyorlar sanki. İşin zirvesi de 2005 yılı: Önce yeni çıkan albumlerinden Holy Mountains’a (kutsal dağlar) bir klip çekiliyor, klipte Atatürk görüntüsünün üzerine katil ve yalancı sözcüklerinin denk gelmesi çok hazin! Bu klibin amatör olduğunu falan sonradan söylüyorlar, ama klibin yayınlanmasını engellemek adına en küçük bir çaba da göstermiyorlar!
Sonrasında Souls yani ruhlar konserleri. Rahatlayamayan ruhları rahatlatacaklarmış, ondan bu ismi seçmişler. Afiş seçimleri inanılmaz, etkinlik konser değil, başka bir şey sanki! Hani rock müzik evrenseldi? Nerde kaldı barış ve kardeşlik? Yıllar önce yaşanan olayları anımsatmak çok mu önemli? Amaç ne, amaç? Bu konserden sonra iyice sesi soluğu kesiliyor SOAD’ın. Serj Tankian solo album çıkarıyor bir ara, ama grup artık cepten yiyor! Derken bir kez daha malum şov’larını yapmak için aldıkları gollük pası affetmeyip Örovizyon denen baştan sona zırva şarkıların yarıştığı, sonuca komşu olmanın ve ülke politikalarının yön verdiği yarışmaya katılma kararı alıyorlar, ki şarkılarının konusunun aşk olmayacağı kesin.
Bu arada Bizim Hadise kızımızdan sonra ikinci sırada gene Ermeni asıllı Hayko Cepkin’in olduğunu anımsayınca gülümsüyor ve ah keşke diyorum, ah keşke…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder