Evet Ezequiel Masstival’in diğer babası Beyaz Yılan’ı bloga gectikten sonra Sağır Leopar’ı yazmak da bana düştü:) Zaten NWOBHM diye bir blog açıp Def Leppard’a değinmemek terbiyesizlik olurdu anca.
70 sonlarında Sheffield’da aynı okulda okuyan 3 öğrenci, Savage (gitar), Willis (bas) ve Kenning (bateri) tarafından kurulur grup! Eliot gitar çalıcam diye gelir ama vokal ol sen derler:) Grubun adını da Eliot “Deaf Leopard”dan kurgular. Bateriye Rick Allen gectikten sonra da ideal kadro oluşur… İlk album On through the night (80): Özellikle Sorrow is a woman muhteşem bir parça. Bu arada ben yıllarca bu şarkının “sarah is a woman” olduğunu sanmıştım, internet nerdesinnn??? Hello America ile yeni dünyaya ilk göz kırpılıyor. İlerde popülerleşeceklerini biliyorlar sanki ve oyunu kuralına göre oynuyorlar.
Bu şarkıdaki vokal / arka vokal armonisi daha sonra Def Leppard’ın karakteristik özelliklerinden biri haline gelecek. Bir de bu albumde synth, efekt vs yok, saf hard rock var diye belirtelim. Yani gitarlar cayır cayır, davullar bangır bangır… İkinci album High’n dry’la (81) ilk patlamalarını yaparlar. Baştan sona harika bir album, ama özellikle Bringin’ on the Heartbreak, lady strange ve mirror mirror harika! Bu albumde de synth yok ancak sonra bringin’ on the heartbreak’in arkasına yığınla synth ekliyorlar ve 82’de bu şarkı MTV’de klibi gösterilen ilk Def Leppard parçası oluyor. Albumun CD versiyonunda bu ikinci hali var, bir de Me and my wine ki o da harika klibiyle çok sıkı bir parçadır… Ve 83’de çıkan Pyromania, tartışmasız en güzel album. 
Baştan sona harika parçalar ama özellikle vokal introsu “I said welcome to my show”la Stagefright, Foolin’ ve illaki Rock Of Ages. İster popüler rock, ister metal gözüyle bakın arşivlerde mutlaka olması ve sık sık dinlenmesi gereken bir album! Bu albumun kaydı iyice bastır, sound olarak da en sert albumudur Leppard’ın. Bu ilk dönem bence Metallica’nın black albume kadar ki ilk zirve dönemi gibidir Def Leppard açısından. Ama metallica sound imaj değişikliğini kendi iradesiyle yaparken Def Leppard bunu şansızlıklar ve mecburiyetten yapar. Bu arada ilk döneminde grup ABD’de daha popüler olur, ben bunu direk sound’larının sertliğine ve klip vs hep ABD’de popülerlik üzerine oynamalarına bağlıyorum. İyi de o zaman niye ilk dönemde şortlarınıza kadar Britanya bayraklarına bürünmüştünüz ki? 84’de davulcu Rick Allen’ın sol kolu bir trafik kazasında kopar.
Garip baget tutuşuyla stilini pek sevdiğimiz Ellen için epey yas tutmuşuzdur! Ama Allen kazadan sonra yılmaz, sol kol işlevini bacaklarına yükleyerek egzersizlere devam eder. Sonra da özel baterisi ile çalmaya başlar… Ve Hysteria 87’de yayınlanır. İlk Animal klibini seyrettiğimde sounddan dolayı zor anlamıştım Def Leppard olduğunu. Davulun elektronik soundu grubu yumuşatmış, ama bu gruba bugüne kadar en çok satan album başarısını da getirmiştir. Bu albumle Britanya’daki popülariteleri de patlar.. Hala kadroda synth çalan yoktur ama album davul soundu dışında programlanmış yığınla efektle adeta bir poprock / metal prototipidir… Gene de Women, Gods of War, run riot gibi hoş parçalar vardır içinde… .
89’da en iyi metal grubu seçilmeleri, metalin artık metal olmadığına da delalettir… Çünkü bu album az metaldir… Tabi Rick Allen’ın tek kolla bateri çalması promosyon açısından çok olumlu etki yapar… Sonrası birçok grup gibi popülaritenin getirdiği baş dönmesi, özellikle Clark’ın alkol, uyuşturucu bağımlılığı, rehabilite edilememesi ve 91’deki ölümü ile geçer. Grup dört kişi devam kararı alır, ama işler hiç bir zaman eskisi kadar iyi olmayacaktır. Bu arada Ellen’ın kolu bir şekilde tolore edilmiştir, ama Clark’ın ölümü? Tabi giden elektro gitarın işlevini iyice elektronik ekipmanlara yüklerler:) Beşinci album Adrenalize bir önceki albumun devamı gibidir, ama biraz daha vasattır parçalar. Albumden şarkı dahi öneremiyorum ki dinlerdim de arada bir…Hadi personel property diyelim, ayıp olmasın… 93’de o güne kadar yayınlanmayan şarkılarını ve coverları koydukları Retro active çıkar. Bu albumde Sweet cover’ı Action fena değil ama orjinali buna bin basar! 96 Slang ve gerisini ise hiç kaale almıyorum:( Garip nakaratlı, hiphop vokalli, vıcık slowlarla dolu bir kaç album… Tabi sorulacak soru, “Ellen kolunu kaybetmese bir kaç cayır cayır sert album daha yaparlar mı, yoksa grup popülerleşmeyi en başta kafaya koyduğundan eninde sonunda popüler rock çizgisine kayacak mı?”dır bence; ki bunun cevabını ise anca metal tanrıları bilir…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder